 |
| ภาพจากเน็ตใช้ประกอบเนื้อหา |
เรื่องมีอยู่เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้วผมผ่านตรงสี่แยกบ้านแกน้อยจุดที่ผมเคยช่วยน้องหมาสองตัวทีมีคนนำมาทิ้ง อาทิตย์ที่แล้วผมก็ผ่านตรงนั้นเวลาในขนะนั้นน่าจะบ่ายสองผมเห็นหมาพันธุ์พูเดิลวิ่งตามมอเตอร์ไซค์ที่มีผู้หญิงขับ ผู้หญิงคนนั้นขับมุ่งหน้าเข้าหมู่บ้านแกน้อย ส่วนน้องหมาที่วิ่งตามมอร์ไซค์ค้นดังกล่าวไม่ทันก็หยุดอยู่ตรงสี่แยกพอดี ผมก็จอดรถตรงสี่แยกประมาณห้านาทีหมาตัวนั้นก็นั่งอยู่ไกล้ๆผม แต่ผมก้ไม่กล้าช่วย ณ เวลานั้นคิดว่าเจ้าของหมาน่าจะเป็นมอไซค์ที่มันวิ่งตาม ผมก็ขับรถกลับมา
เมื่อเช้าผมก็ผ่านตรงสี่แยกแกน้อยมีอุบัติเหตุตรงนั้นน่าจะมีคนเสียชีวิต และมีร่องรอยทำพิธีกรรมบ่งบอกถึงมีคนได้เสียชีวิตตรงนั้น จากนั้นผมก็กลับมาจากไร่ผมตอนบ่ายๆผมเลยชะลอรถเพื่อดูบริเวณตรงนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นสายตาผมก็ไปชะงักซากหมาที่นอนตายอยู่ริมทาง(ตรงสี่แยกแกน้อย) และทำให้ผมนึกถึงเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ที่มีหมาวิ่งตามรถมอเตอร์คันหนึ่งซึ่งเป็นผู้หญิงขับ ในเวลานั้นผมก็เข้าใจว่า มันวิ่งตามเจ้าของ และคิดว่าเดียวเจ้าของก็มาตามคืน ก็ไม่ได้คิดอะไร ผมก็ขับรถกลับเข้าบ้าน
แต่แล้วน้องหมาก็ได้เสียชีวิตแล้วครับ ผมเองก็รู้สึกโกรธตัวเองอย่างมาก ทำไมเราไม่ช่วยน้องหมาในวันนั้น เป็นภาพที่ติดความทรงจำสะเทือนใจทุกครั้งที่นึกถึงเวลานั้น เป็นหมาที่น่ารักน่าเอ็นดู ถ้าผมเห็นตอนตายก็ไม่ได้ได้คิดอะไรมาก แต่ผมเห็นตั้งแต่เขาวิ่งตามรถจนเวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กว่าๆมาเจออีกครั้งน้องหมาก็กลายเป็นซากศพนอนตายข้างทาง
จริงๆผมอยากถ่ายรูปมานะครับแต่เวลานั้นผมใจไม่แข็งพอรู้สึกสงสาร คิดว่าพรุ่งนี้ผมจะถ่ายภาพมาเพื่อให้เจ้าของหมารู้ว่า น้องหมาได้ตายแล้วครับ และสิ่งที่ผมทำได้เวลานี้ก็คือนำเรื่องราวของน้องหมามาเพื่อบอกเจ้าของหมา และติดตามภาพถ่ายของน้องหมาด้วยครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น